Wachten en vertrouwen

En hij stond op en ging naar zijn vader. En toen hij nog ver van hem verwijderd was, zag zijn vader hem en deze was met innerlijke ontferming bewogen en hij snelde hem tegemoet, viel hem om de hals en kuste hem.

Lukas 15:20

Shalom lieve broeders en zusters,

Hoe mooi is het te lezen dat de vader die zijn zoon had laten gaan met innerlijke ontferming bewogen zijn verloren zoon tegemoet snelt en hem om de hals valt en hem kust. Dit zegt iets over het hart van de vader. Hij heeft zijn zoon destijds laten gaan, omdat hij het vertrouwen had dat zijn zoon zijn eigen weg moest gaan in het ontdekken wie hij was. We lezen in deze vergelijking van de verloren zoon grotendeels het verhaal van de zoon. Niet van de vader. Het feit dat de Bijbel beschrijft dat de vader met innerlijke ontferming bewogen was zijn zoon na al die tijd weer terug te zien, zegt veel over zijn vaderhart.

Het hart van deze vader heeft een groot geloof en vertrouwen gehad om zijn zoon te laten gaan. Hij zal in de tijd dat zijn zoon in de wereld zijn identiteit aan het zoeken was vast en zeker elke dag gebeden hebben tot zijn hemelse Vader: 'HEER behoed mijn zoon en zend Uw engelen om hem terug te leiden naar U'. Wanneer je goed leest vertelt het verhaal ook dat hij elke dag op de uittocht heeft gestaan om te kijken of zijn zoon die dag misschien terug zou komen.

Hoelang, en hoeveel geduld, geloof en vertrouwen heeft deze vader gehad. Zijn hart brandde van liefde voor zijn zoon. Verlangde ernaar zijn zoon weer in zijn armen te sluiten en hem te vertellen hoeveel hij van hem houdt.

En dan breekt de lang gehoopte, lang verwachtte dag aan. In de verte ziet hij zijn zoon aankomen en is zo geweldig blij dat hij direct een feestmaal laat klaarmaken om de vereniging groots te vieren.

Ook wij moeten soms iemand die wij innig liefhebben laten gaan. En zelf laten ontdekken. Ondertussen blijf jij bidden voor de bescherming en de leiding van de Heilige Geest.

Er komt een dag dat de verloren zoon of dochter, weer terugkomt. En dan sluiten wij met innerlijke ontferming bewogen diegene in onze armen en richten wij een feestmaal aan om onze hereneging te vieren.

Houd vertrouwen en richt je alleen op Jezus. Hij voert de strijd voor ons op onze gebeden. Dank U wel HEER!

In afwachting van Zijn komst,

Natasja